De roséwijn

Hoe vaak is het je overkomen om in een restaurant te zijn en te moeten kiezen tussen een rode of witte wijn? Veel, natuurlijk. We wedden echter dat je jouw aandacht niet zo vaak hebt toegespitst om een ​​rosé met zorg te evalueren. Niets ongewoons, gezien het feit dat de rosé jarenlang een beetje als het derde wiel werd beschouwd, de minder nobele neef van de grote rode en witte wijnen, of zelfs een kruising tussen hen beide (een andere illegale praktijk).

Pas onlangs is de juiste waarde en waardigheid in rosé hersteld, door terug te gaan naar de Olympus van wijnen, naast de grote namen en benamingen.

De legendarische bakermat: het Gardameer

Waar ligt de oorsprong van de roséwijn? Volgens een oude legende werd rosé geboren in een klein dorpje aan de oevers van het Gardameer, door een priester. Deze bezat in feite een moestuin, waar hij wijnstokken verbouwde om de wijn te produceren die tijdens de mis werd gebruikt. In feite had hij, omdat hij erg lui was, de gewoonte aangenomen volledig te vertrouwen op de vrijgevigheid van de gelovigen, die na de oogst grote hoeveelheden wijn meebrachten. Op een dag, moe van het nietsdoen van de priester, besloten de dorpelingen om niets meer te geven. De priester ging in het geheim de wijnkelder van het dorp binnen om de wijn te halen die nodig was voor de mis, doorboorde een van de vaten en stal de vloeistof. De most bleef echter slechts enkele uren in contact met de schillen, vandaar een roze kleur en niet rood. Het euvel werd gemakkelijk ontdekt, maar dit stimuleerde de creativiteit van de wijnboeren van het dorp, die begonnen te experimenteren met rosé.

De controversiële oorsprong

Afgezien van de legende, is het debat over de ware oorsprong van deze wijn nog steeds lopend. In Italië dateert het bijvoorbeeld van zijn introductie op de markt en verspreidde het zich op onze tafels tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen de wijnmakerij Leone de Castris zijn “Five Roses” maakte, onmiddellijk exporteerde naar de Verenigde Staten.

Een andere versie beweert daarentegen dat roséwijn werd geboren in Frankrijk, waar het nog steeds zeer wordt gewaardeerd, vooral tijdens de kerstvakantie.

Kenmerken van roséwijnen

Wat velen ten onrechte geloven, is dat rosé geen mengsel is van rode en witte wijn. In feite wordt het verkregen uit druiven met zwarte bessen, gevinifieerd in wit. Wat betekent dat? Dat de maceratietijd erg kort is. Afhankelijk van hoe lang de most in contact blijft met de schil, hangt de intensiteit van de kleur van de wijn af: het varieert van een paar uur om een ​​bleekroze te krijgen, zoals die van onze Pizzicanto, tot 12-24 uur nodig voor een intensere roze kleur, "uienschil", zoals die van Brunella Rosé.

Over het algemeen worden roséwijnen volgens het tijdstip van maceratie ingedeeld in:

• Vin Gris: hebben ze een lichtroze tint, vanwege het gebrek aan maceratie door contact met de schil.
• Blush Wines: geproduceerd in de Verenigde Staten, zijn ze rosé gekenmerkt door licht bruisen
• Nachtwijnen: als de most 6 tot 12 uur in contact blijft met de schil.
• Dagwijnen: in dit geval duurt de maceratie ongeveer 24 uur. Dit zijn de meest intense roséwijnen, zowel qua kleur als qua aroma's.

Apulische roséwijnen

Een van de regio's die het meest geschikt is voor de productie van roséwijnen is ongetwijfeld Apulië. Hier lijkt het erop dat de traditie van rosé teruggaat tot Magna Graecia, toen de "traan" vinificatie werd beoefend: de zwarte druiven werden in zakken gedaan en voorzichtig geperst, waardoor ze gingen huilen. De most werd vervolgens verzameld, zonder lang in contact te blijven met de schillen. Tot 1800 werd de rosé, "Lagrima" genaamd, zeer gewaardeerd in Salento door boeren en de plattelandsbourgeoisie. Toen, aan het einde van de eeuw, begon de commercialisering ervan ook op industriële schaal.

De wijnstokken die gebruikt worden voor de rosé zijn voornamelijk de Primitivo, die we terugvinden in de Pizzicanto Rosato, de Negroamaro, de Malvasia Nera en de Aglianico, dat zijn de autochtonen aan de basis ook van de grote rode wijnen van deze regio. Met de vinificatie in rosé zijn het druiven die leven geven aan aangename, frisse wijnen, met een intense koraalroze kleur. De fruitige aroma's van vers gepureerde druiven en amarena kersen, zoals die van de Esclusivo Rosato Puglia Etichetta Oro, smaken ze perfect tijdens de maaltijd, dankzij de goede balans tussen zuur en zachtheid.

Rosé in gerechten combinaties

Wijn met een grote veelzijdigheid, die perfect past bij verschillende soorten gerechten. In feite, wanneer een witte te weinig intens is en een rode te veel, is rosé de ideale oplossing. Als je wilt, kun je tijdens de hele maaltijd genieten van een roséwijn, van aperitief tot dessert.

Kies om te beginnen bijvoorbeeld een Prosecco Rosé Millesimato, die met zijn frisheid en interessante aromatische complexiteit de dans van jouw lunch prachtig opent.

Voor romige voorgerechten, zoals risotto, probeer de rosé Doraluna: met zijn bubbels is hij perfect om de mond te ontvetten en te reinigen en je voor te bereiden op een nieuwe hap.

Als er daarentegen visgerechten op de kaart staan, is er niets beters dan een Apulische rosé, zoals de Eslusivo Etichetta Oro Rosato. De delicate hints van amarena kersen en roos, met hints van violet, passen goed bij zeevruchten.

Waarom zou je ook niet genieten van een rosé bij het dessert? Met een mousserende wijn, zoals Rosé Millesimato sluit je echt jouw maaltijd prachtig af. Aroma's van bessen en frambozen, die elkaar achtervolgen met die van rode roos, en een afdronk met een aangename citrus nasmaak: een echt vuurwerk voor je gehemelte.

Ontdek alle roséwijnen die onze sommeliers voor jou heeft uitgekozen!