Schakeringen van wijn

Het eerste wat we merken, wanneer we een wijn in het glas gieten, is zeker de kleur. Rood, wit en rosé is een eerste classificatie, waarachter zich echter een hele wereld (in alle opzichten) openbaart. Eh Ja, omdat het te gemakkelijk zou zijn om eenvoudig een wijn te definiëren op basis van dit eerste onderscheid ...
Maar waar hangt dus de kleur van af en wat zijn de verschillende chromatische schakeringen van wijn?

De kleur: het belang van polyfenolen

De kleur van de wijn wordt voornamelijk bepaald door de polyfenolische stoffen die aanwezig zijn in de schil van de druiven, zoals flavonen, anthocyanen, leucoanthocyanen en andere. Gebaseerd op hun concentratie in de schil, op het moment dat laatstgenoemde in contact blijft met de most en andere vinificatieprocessen, kan een wijn een min of meer beladen en felle kleur aannemen.

Maar het zijn niet alleen de kleurstoffen in de schillen die de kleur van een wijn bepalen. Een andere factor om te overwegen is het type wijnstok, die meer geschikt zijn om de kleurstoffen in hun binnenste vrij te laten. Wijnstokken, zoals Syrah en Cabernet Sauvignon bezitten bijvoorbeeld wijnen met een meer intense kleur dan een Pinot Nero of Sangiovese.

Bovendien is een andere belangrijke variabele de maceratietijd, of hoelang de schillen in contact blijven met de most: als voor rode wijnen dit zelfs enkele weken kan duren, is dit voor een rosé beperkt tot een paar uur, terwijl het helemaal niet gebeurt bij witte wijnen. 

Ten slotte moet er rekening worden gehouden met sommige productietechnieken, die op de een of andere manier de kleur van de wijn kunnen beïnvloeden. Bijvoorbeeld het aantal vervangingen, dat wil zeggen het mengen van de most van het onderste deel met het bovenste deel van de fermentatietank, de hoeveelheid zwaveldioxide die werd gebruikt of nog steeds wordt gebruikt, het gebruik van barriques en houten containers die voor verfijning bestemd zijn. In feite stabiliseren deze de kleur van rode wijnen, en geven in plaats daarvan gouden nuances aan de witte wijnen. Niet te onderschatten, is ook de tijdfactor, aangezien de ontwikkeling van de wijn onvermijdelijk ook een variatie van de tint met zich mee brengt: een intense robijnrode wijn zal in de loop van de jaren granaatkleurig worden, vanwege oxidatie.

Rood, wit en rosé. Maar dat is alleen het begin…

Het belangrijkste onderscheid op basis van kleur is tussen rode, witte en roséwijnen. Maar wil je meer in detail gaan, kun je verschillende schakeringen onderscheiden voor elke macro-categorie.

Wat betreft rode wijnen, zijn de tinten:

• paars rood, typerend voor jonge, frisse en makkelijk drinkbare wijnen, zoals de Lambrusco;
• robijnrood, kenmerk van de meeste wijnen;
• granaatrood, voor wijnen die houtrijping hebben ondergaan of afkomstig zijn uit lange perioden van rijping;
• oranje rood, typisch voor rijpe wijnen. Soms is het een teken van een mogelijke wijziging van de organoleptische kenmerken als gevolg van de evolutionaire status.

De witte wijnen hebben in plaats daarvan een reeks aan schakeringen, variërend van de meest lichtgroenige tonen, tot aan de donkerste en gouden:

• lichtgroen geel, voor jonge witte wijnen, met een duidelijke zuurader. De Riesling is het meest passende voorbeeld;
• strogeel, typische mooie jonge wijnen, met een goede balans tussen hardheid en zachtheid, zoals een Chardonnay;
• goudgeel, kenmerk van die wijnen verkregen uit overrijpe druiven, die soms ook een korte houtrijping hebben ondergaan;
• ambergeel, is die van likeurwijnen, waar de zuurgraad bijna niet aanwezig is. 

Voor roséwijnen, die zijn verkregen uit zwarte bessendruiven, hangt de kleur meestal af van de maceratietijd met de schillen. Je kunt ze daarom als volgt verder classificeren:

• zacht roze, een symptoom van een korte maceratietijd, een paar uur, zoals de Loris Vino Rosato;
• kersenrood, de schillen bleven in contact met de most gedurende een langere periode;
• claret roze, is het meest intense roze, het resultaat van een grotere overgang van kleurstoffen van de schil naar de most.

En de orange wines?

Met deze term worden de gemacereerde witte wijnen gedefinieerd, het resultaat van een oude- en boerentraditie, die de afgelopen jaren alleen is herontdekt. Hun bijzonder intense kleur is afgeleid door een meer langdurig contact met de schillen, die de wijn niet alleen zijn kleurstoffen geeft, maar ook unieke en zeer speciale noten en aroma's. Op welke temperatuur moet je ze serveren? Op 15°, wellicht door de fles een paar minuten eerder te openen voor ze te serveren.
Wat betreft de combinaties, ze passen perfect bij de etnische en oostelijke keuken, waar kruiden de overhand hebben.